Η μεγάλη νοσταλγία

πως είναι να ξυπνάς και ν' ακούς τέτοιους στίχους απ' το ραδιόφωνο να απαγγέλονται;


Η μεγάλη νοσταλγία

Τ' άλλα ειπώθηκαν σιγανά σαν προσευχή: «Φίλιππε, θεία Ρόζα,

Άννα...» αλλά τι σημασία έχουν τα ονόματα αφού είμαστε όλοι ξένοι και το

σκοτάδι γιατί έρχεται καθώς νυχτώνει αν όχι για να κρύψει κάποιο μεγάλο μυστικό.

Ώ απέραντη νοσταλγία για κάτι που ποτέ δεν ζήσαμε

κι όμως αυτό υπήρξε όλη η ζωή μας...
Τάσος Λειβαδίτης

-Λίγη ένταση-

Η ηλιαχτίδα έκλεψε λίγο απ’ το φως σου και τρύπησε τον αφώτιστο ορίζοντα.
Χύθηκε έξω απ’ το παράθυρο και γέμισε την καινούρια μέρα.
Να ξυπνάς μέσα σε μια αγκαλιά με ένα χαμόγελο, δεν είναι και λίγο…
Κι άμα συμβαίνει συχνά σου χαλαρώνει την στρίγκλα κοσμοθεωρία…
Πολύ ένταση γενικά…
Δουλειά, λεφτά, φανάρια, μοναξιά, κορναρίσματα, φάρμακα κι ένας σπασμένος καθρέφτης.
Εσύ μονάχα κι η προοπτική σου διώχνεις την ένταση.
Κι αυτό σχεδόν πάντα.
Πότε πότε την χρειαζόμαστε βέβαια … λίγη.